Lieve ouders, jullie doen het goed! Dat jullie baby slapen moeilijk vindt is niet jullie ‘schuld’!

Misschien lees je dit verhaal net na het geven van een nachtvoeding omdat je zelf simpelweg de slaap niet kan vatten. Misschien lees je dit verhaal in de vroege ochtend en ben je net een uur bezig geweest om je baby in slaap te helpen. Je wekker gaat bijna, gedachten stromen binnen, je kan ze niet stoppen. Verder slapen lijkt deze nacht geen haalbare kaart meer. Wie je ook bent en hoe laat je dit ook leest, dit bericht is voor jou!

“Haal je baby niet uit zijn bedje als hij huilt”
“Voed je baby niet in slaap, zo creëer je een negatieve slaapassociaties”
“Draag je kind overdag niet teveel in de draagzak”
“Laat je baby niet bij je in bed slapen”
“Laat je baby huilen, dan leert hij zelfstandig slapen”

Bovenstaande is een greep uit de adviezen die jullie jonge ouders her en der krijgen of informatie die jullie op het internet tegenkomen. Ik word er als slaapcoach, maar vooral als moeder alleen maar intens verdrietig van. De strijd die jullie voeren door adviezen als deze op te volgen en die volledig tegen jullie gevoel ingaan, raken mij.
De onmacht, stress en onrust door een mislukte poging je baby zelfstandig in slaap te laten vallen en het gevoel op de achtergrond dat jouw baby zichzelf nooit lekker naar dromenland kan laten glijden, kunnen zorgen voor een vicieuze cirkel van negatieve gevoelens.

Eigen schuld…
In mijn praktijk ontmoet ik als slaapcoach vele jonge ouders die door de, goedbedoelde, ongevraagde en vaak tegenstrijdige adviezen door de bomen het bos niet meer zien. Jullie hebben allen één ding gemeen: het maakt jullie onzeker en jullie twijfelen aan je ouderschap. Het maakt dat jullie afdrijven van je instinct en intuïtie. Het lijkt soms alsof het goed slapen van je baby een spiegel is van goed ouderschap. Alsof je ‘iets niet goed doet’ als je baby iets  anders of meer nodig heeft bij het slapen dan de baby van de buurvrouw.

Het raakt mij hoe ouders het zichzelf aanrekenen als ze problemen met slapen ervaren. Het woordje ‘schuld’ hoor ik geregeld. Zo sprak ik laatst een moeder die het ‘haar eigen schuld’ vond dat haar 6 maanden oude baby niet goed sliep, omdat ze de eerste maanden samen in bed hebben geslapen. Afkeurende opmerkingen van haar eigen moeder raken haar diep en maken deze woorden voor haar tot een waarheid. Anders bekeken;  Moeder biedt haar baby juist nabijheid en geborgenheid en levert hiermee een bijzonder positieve bijdrage aan de relatie tussen ouder en kind! Dit is mijn boodschap aan haar, aan jou liever lezer, aan jullie.

Slapen is niet zwart wit
Het cliché dat elke baby anders is; het is waar. Verloop van geboorte, medische problemen die een rol spelen, karakter, temperament, gevoeligheid (en zo kan ik nog even doorgaan) spelen een enorm grote rol met hoe gemakkelijk, of juist moeizaam het slapen -en veranderingen hierin- voor jouw baby verloopt. Heeft jouw baby een moeilijke start gehad? Of heeft je kind grote behoefte aan nabijheid en lichamelijk contact? Is je baby erg prikkelgevoelig? Dan zijn veel gegeven adviezen mogelijk niet toepasbaar binnen jouw gezin en heeft jouw baby iets ander nodig.

Verwachten wij ouders soms niet te snel, te veel van onze baby’s waar het op slapen aankomt? Het is heel normaal dat je jonge baby alleen tot rust komt wanneer hij jouw lichaam voelt. Je baby weet niet beter dan dat jouw lichaam voor hem zorgt, gerust stelt. De geluiden van je ademhaling, geluiden in je buik en je warmte was tijdens de zwangerschap de veilige haven, maar ook in de periode erna!

Neem de tijd
Maak je alsjeblieft de eerste maanden geen zorgen over ‘verkeerde’ associaties; volg je gevoel en je ouderlijke intuïtie. Kijk wat jullie nodig hebben en wat haalbaar is zodat iedereen in het gezin zo goed als mogelijk aan zijn slaap toe komt. Loop je er na een half jaar tegenaan dat het lastig is om veranderingen aan te brengen in het slaappatroon? Weet dat vele ouders dat met jou delen en dat het heel normaal is. Je hebt alle tijd om op jullie tempo veranderingen te maken. En als je de behoefte voelt, mag je altijd om hulp vragen.